អាជី អាពួកម៉ាកខ្ញុំ

   សួស្តីអ្នកទាំអស់គ្នា! ជួបគ្នាទៀតហើយក្នុងអត្ថបទថ្មីមួយនេះ ថ្ងៃនេះអស់រឿងនិយាយហើយ អ៊ីចឹងនិយាយដើមមិត្តភក្តិ។ អាចោលម្សៀតហ្នឹងឈ្មោះ អាជី វាជាមិត្តខ្ញុំកាលនៅអនុវិទ្យាល័យ មិនមែនមិត្តខាងរៀនសូត្រទេណា ហាសហា កុំច្រលំមិត្តខាងលេងហ្គេម និយាយពីកាលហ្នឹងគ្មានដែលរៀនសូត្រអីទេគេចសាលា អាហ្នឹងវាពូកែណាស់ ពូកែខាងលេងហ្គេម :D រឿងរៀនសូត្រពេលហ្នឹង សូន្យតែម្តង :D កាលទី៩ ពេលប្រលងឆមាស ទី១ ឈ្មោះគាត់អត់មាននៅក្នុងថ្នាក់ធម្មតាដូចគេទេ គឺបិទនៅបន្ទប់ពិសេស ហាសហាព្រោះអីជាប់ពិន័យរឿងឈប់ច្រើន។ អាជីពួកម៉ាកខ្ញុំ និយាយទៅវាស្លូតណាស់ ទាស់តែវាពូកែឌឺដងបន្តិច។ កាលមុនពេលអផ្សុកមានតែវាទេ នៅខេត្តជាមួយព្រោះមិត្តភក្តិផ្សេងៗ គេនៅជាប់រៀនសូត្រ អ្នកខ្លះទៀតនៅធ្វើការ នៅខេត្តតែខ្ញុំនិងវាទេ ដូច្នេះហើយអោយអផ្សុកតែទៅផ្ទះវាកាត់សាញ និយាយចឹងហ្មងទៅងាយយល់ ខ្លីៗ :D។ កាលខ្ញុំរៀនសាកលវិទ្យាល័យ មិនបាច់និយាយទេខ្ញុំគេចសាលារហូត ពេលខ្លះធុញថប់ពេកតែងតែទៅផ្ទះវាអង្គុយលេង ព្រោះមិនដឹងទៅណា មិនដឹងរកអ្នកណាមកនិយាយជាមួយបំបាត់ការអផ្សុក មានតែវាហ្នឹងហើយ។ ឥលូវនេះអាជីវាមានការងារហើយ វាក៏មិនដូចមុនទៀតដែរ វាចេះជូនលុយទៅម៉ាក់ ជូនម៉ាពេលមានពិធីបុណ្យម្តងៗ ។  វាឥលូវប្លែកច្រើនហើយ ចេះគិតច្រើន ចេះសន្សំលុយ មិនដឹងថាវាសន្សំធ្វើអ្វីទេ សង្ស័យតែទុកការប្រពន្ធហើយមើលទៅ ព្រោះអាហ្នឹងវាចង់បានប្រពន្ធណាស់ ខុសពីខ្ញុំទាក់ទងអ្នកណាមិនដែលបានមួយសោះ :( ចង់តែសម្លាប់ខ្លួនលើពួកទេខ្ញុំ ចាញ់វាង :D អាហ្នឹងវាសម្បូរស្នេហ៍ណាស់ ទាក់បានៗ ចំណែកខ្ញុំនិងអាកុយទាក់អត់បានៗ ប្រហែលមកពីពួកយើងអត់បច្ចេកទេសទាក់ទងស្រីៗហើយមើលទៅ អោយតែនិយាយរឿងសង្សារម្តងៗ Sad ណាស់ពេលគេសួរអោនមុខចេញហើយ អោយមករៀបរាប់ពីសង្សារចាស់អី មនុស្សអត់ដែលមានមួយផង តែបើរៀបរាប់ពី Crush ចាស់ៗមិនខ្វះទេរៀបរាប់មួយថ្ងៃមិនដឹងយ៉ាងណាផង :D ។ ពេលនេះអាជីវាប្តូរច្រើនណាស់ វាលែងចោលម្សៀតដូចមុនហើយ
ចឹងបានថាវាសនាមនុស្ស កុំចេះតែទាយមនុស្សខុស អាចកែបាន ខ្លាចតែគេមិនចង់កែទេ។  អ្នកទាំងអស់គ្នាកុំមើលងាយមនុស្សណាម្នាក់ដឹងអត់ ប្រយត្ន័ ថ្ងៃណាមួយចុកចាប់របស់គេវិញ។ ជាចុងបញ្ចប់នៃសេចក្តីអធិប្បាយនេះ ខ្ញុំមិនមានអ្វីមកសន្និដ្ឋានទេ មានតែពាក្យជូនពរ សូមអោយពួកម៉ាកកាន់តែទៅមុខ ប្រាក់ខែកាន់តែឡើង ឆាប់បានការណា សង្ឃឹមថាថ្ងៃមួយអាពួកបានអានអត្ថបទមួយនេះ៕