អស់សង្ឃឹម

 

   សួស្តីអ្នកអានទាំងអស់គ្នា! ថ្ងៃនេះ ថ្ងៃទី ២៤ ខែ វិច្ឆិការ ឆ្នាំ ២០១៦ អាកាសធាតុពេលព្រឹកគឺចុះអ័ព្ទខ្លាំងណាស់ មេឃភ្លៀងតាំងពីព្រលឹមតែម្តង។ Hmmmm ថ្ងៃអត់សប្បាយចិត្តទេ មិនដឹងថាមានកន្លែងណារៀបរាប់រឿងប្រាប់ពីរឿងទាំងនេះទេ មានតែសរសេរវានៅក្នុង Blog ទុកជាអុនុស្សាវរីយ៍មើលពេលក្រោយ។ ថ្ងៃនេះលក់អត់ដាច់ទេ តែវាជារឿងធម្មតាទេសៗរាប់អ្នករកស៊ី តែអ្វីដែលធ្វើអោយខ្ញុំពិបាកចិត្តនោះ គឺខ្ញុំបានលឺដំណឹងតាមរយៈលោកតារបស់ខ្ញុំ គាត់ប្រាប់ថាយាយឈឺកាន់តែខ្លាំងហើយបែបមិនមានសង្ឃឹមទេ ខ្ញុំជាចៅនិងម៉ាក់ប៉ារបស់ខ្ញុំមានភាពសោកសៅជាមួយដំណឹងអាក្រក់មួយនេះ។ ពួកយើងដឹងថាជីវិតកើតចាស់ឈឺស្លាប់ តែពួកយលងជាក្រុមគ្រួសារគឺចថជួយគាត់អោយអស់ពីលទ្ធភាពចង់ឃើញគាត់បានយូរ យើងមិនដឹងថាថ្ងៃណាពេលណាទេ គ្រាន់តែដឹងថាគាត់ឈឺខ្លាំងហើយ គាត់កើតជំងឺមហារីក្នុងម៉ាត់។ គេនិយាយថាតែកើតជំងឺនេះហើយគឺគ្មានសង្ឃឹមទេ ត្រឹមតែ ៣ ខែ ទៅ ៦ខែ គឺស្លាប់ហើយពួកយើងបារម្ភណាស់។ រៀងរាល់ថ្ងៃគឺឈឺក្នុងមាត់ ពឺតមិនបាត់ទេ យប់ឡើងគេងមិនបានទេ ព្រឹកឡើងក៏ហូបអ្វីមិនបាន យប់ក៏ហូបអត់បាន ថ្ងៃខ្លះសូម្បីតែទឹកក៏ផឹកមិនបានដែរ។ ពួកយើងបារម្ភពីសុខភាពគាត់ណាស់។ ឆ្នាំមុនខ្ញុំឈឺគាត់យកខ្ញុំទៅស្រោចទឹករកគ្រូទាយមើល ទៅរកលោកធ្វើពិធីបណ្តេញគ្រោះ យាយគាត់នៅមើលខ្ញុំរហូតដល់តែពេលយាយឈឺខ្ញុំមិនអាចជួយអ្វីគាត់បានសោះក្រៅតែពីពាក្យថា ខំហូបបរបរទៅយាយដើម្បីអោយមានកំលាំងក្នុងខ្លួន :( ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់នៅពេលដែលយាយគាត់ឈឺបែបហ្នឹងពួកយើងជាកូន ចៅមិនអាចរំលែកគាត់បាន :( ៕