អផ្សុកខ្លាំងហ្អា

   សួស្តីមិត្តអ្នកដែលបានចូលអានអត្ថបទខ្ញុំ។ អ្នកទាំអស់គ្នាសុទ្ធតែអ្នកដែលមានសំណាងហើយដែលបានមកដល់ Blog ដ៏សែនស្ងប់ស្ងាត់មួយនេះ ព្រោះថាម្ចាស់ Blog គឺជាមនុស្សដែលខ្ជិលបំផុត។ តាមពិតទៅចង់សរសេរអោយបានច្រើនណាស់តែពេលខ្លះអត់ដឹងថាត្រូវសរសេរពីអ្វីសោះ ថ្ងៃខ្លះទៀតសរសេរព្រាងរួចរាល់ហើយ តែខ្ជិលនឹងកាត់អារូបសំរាប់អមជាមួយអត្ថបទទៀតហេហេ។ ថ្ងៃនេះអផ្សុកដេកក៏មិនលក់ ចឹងក៏សរសេរលេងមួយអត្ថបទទៅ។
   រាល់ថ្ងៃធ្វើការមួយឆ្នាំ365ថ្ងៃ កាត់តែថ្ងៃបិទហាងទេអត់បានទៅដើរលេងនៅណាសោះ ដល់ចឹងទៅវាស្មុកស្មាញមែនទែន កាលពីមុនលក់មិនសូវដាច់អត់សប្បាយចិត្ត ពេលនេះលក់គ្រាន់ដាច់ តែហេតុអ្វីក៏ពេលនេះនៅតែមិនសប្បាយចិត្ត ឬក៏មហិច្ឆតាខ្ញុំធំពេក? តាមពិតទៅសេក្តីប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំមិនជាធំប៉ុន្មានទេ គ្រាន់តែចង់ជើញហាងរីកចំរើន ចង់សងបំណុលគេអោយអស់គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយសំរាប់ខ្ញុំ តែពេលមិនមែនតែប៉ុណ្ណឹងទេ ខ្ញុំមានបំណងចង់មានមិត្តល្អអោយច្រើន ចង់ដើរលេងជុំគ្នា ចង់មានពេលវេលាសប្បាយជាមួយមិត្តអោយបានច្រើន។ ថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មីនេះអត់បានទៅណាទេ :'( បានទៅផ្ទះលោកយាយមួយព្រឹកក៏មកលក់វិញ ម៉ាក់គាត់បានដើរលេង ចំណែកខ្ញុំអត់បានដើរទៅណាទេ មិត្តភក្តិក៏អត់បានទៅជួបដែរ គឺថានៅលក់តិចតួចគ្រាន់បានប្រាក់ចំណេញបង់ថ្លៃហាង។ ខ្ញុំសរសេរអត្ថបទនេះប្រហែលខុសពីចំណងជើងហើយមើលទៅ មកពីអផ្សុកហ្នឹងណាបានសរសេររឿងអស់ហ្នឹងដើម្បីបំបាត់ភាពអផ្សុក ភាពឯកា ឯកាកំរិតសង្គ្រោះបន្ទាន់ :( យប់ឡើងអត់មានអ្វីធ្វើទេក្រៅពី Scroll ចុះឡើង មើល Facebook មើលធុញក៏ទៅមើល Instagram ម្តងឥលូវធុញហើយ មកសរសេរអត្ថបទរៀបរាប់រឿង Sad បន្ធូអារម្មណ៍។ ជាចុងក្រោយនេះមិនមានអ្វីទេមានតែសំណូមពរមិនដែលធ្លាប់ចូលអាន កុំរត់ចោល Blog នៅធ្វើជាអ្នកគាំទ្រលើកទឹកចិត្ត អ្នកសរសេរអត្ថបទម្នាក់នេះ :) ៕