BAYMAX 23

Sunday, October 7, 2018

ក្មេងមិនល្អ

សួស្តីមិត្តអ្នកអានជាទីស្រលាញ‌់! ថ្ងៃខ្ញុំវិលមកសរសេរអត្ថបទមួយបន្ថែមទៀតហើយ។ មិនមែនដោយសារតែខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្ត ខ្ញុំលក់មិនដាច់ទើបមកសរសេរអត្ថបទទេ គឺដោយសារតែយប់នេះខ្ញុំសប្បាយចិត្តពេកទើបចង់រំលឹកអតីតកាលដ៏គួរអោយស្អប់ខ្ពើមមួយមកនិយាយ គឺទាក់ទងនិងខ្លួនឯងតែម្តង :-D ។

ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់រំលឹកពីអតីតកាលមួយកាលពីកុមារ បើនិយាយទៅគឺពីតូចរហូតដល់វិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំឈ្មោះដារ៉ា ខ្ញុំកើតនៅក្នុងគ្រួសារមានជីវភាពធូធារមួយ បើមើលពីខាងក្រៅ ខ្ញុំគឺជាក្មេងដែលខូច មិនសូវចូលរៀនទេ គឺកាលពីក្មេងចូលចិត្តគេសាលាទៅមើល រឿងតុក្តា រឿងមនុស្សយន្ត ( Power Ranger , Kamen Rider ) បើក្រៅពីទៅមើលរឿងគឺមានតែគេចសាលាទៅលេងហ្គេម ហើយបើនិយាយពីកង់វិញ គឺបាត់មិនតិចទេ ទាំងនៅសាលានិងនៅហាងហ្គេម។ កាលពីក្មេងខ្ញុំចាយលុយខ្ជះខ្ជាយណាស់ គឺអាងតែម្តាយរកលុយបានចេះតែចាយមិនគីត តែតាមពិតស្ថានភាពយើងគឺមិនល្អទេ គាត់រកមិនសូវបានទេនៅពេលនោះ ប៉ុន្តែគាត់បានផ្តល់អោយខ្ញុំគ្រប់យ៉ាងនៅអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន។ ហេតុដូចនេះហើយទើបខ្ញុំចាយលុយមិនចេះស្តាយសោះ ចាយមិនគ្រប់លួចបន្ថែម លួចមិនតិចទេ មួយថ្ងៃ 10000 រៀល ចាយតែមួយថ្ងៃទេអស់ហើយ ទិញរបស់លេង ទិញនំ ទិញប្រហិត និងចាយវាយផ្សេងៗទៀត។ កាលពីខ្ញុំនៅតូចលុយត្រឹមតែ10000រៀល គឺច្រើនណាស់ បើគិតទៅ បាយស្រូបពេលព្រឹក មួយចានតែ500 ទៅ 1000 រៀលទេ បើនិយាយពីសាំងវិញគឺត្រឹមតែ 1500 រៀលក្នុងមួយលីត្រ បើប្រៀបធៀបជាមួយពេលនេះ 10000 រៀលពីមុនអាចស្មើរនិង 20000 រៀល ទៅ 30000 រៀលក្នុងពេលនេះ។ កាលពីក្មេងខ្ញុំមិនចេះគិតទេ គិតតែពីចាយ ចាយរហូតចង់បានអីសុំ សុំមិនបានលួច លួចមិនចេះតិចទេ ចាយដូចកូនសេដ្ឋី ។ ខ្ញុំនៅចាំមានពេល ខ្ញុំចង់រៀនកុំព្យូទ័រ ខ្ញុំសុំគាត់ទៅរៀន គាត់ថាកុំទាន់អីនៅក្មេងណាស់ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនស្តាប់ទេ ខ្ញុំថែមទាំងបង់លុយទៅរៀនទៀត ប៉ុន្តែរៀនមិនបានប៉ុន្មានថ្ងៃទេ ខ្ញុំលែងទៅរហូតសូម្បីមិត្តភក្តិខ្ញុំក៏សួរដែរ ហេតុអ្វីមិនទៅរៀនទៀត។ នឹកឃើញរឿងពីក្មេងគឺពិតជាធ្វើអោយខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯងណាស់ ខឹងខ្លួនឯងណាស់ ខឹងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ហេតុអ្វីមិនខំរៀន ហេតុអ្វីចាយលុយមិនចេះគិត មិនចេះសន្សំ ចាយខុសគោលដៅ ទាំងម្តាយឪពុកខំរកលុយទាំងលំបាក ។ ងាកមកមើលពេលនេះវិញ ខ្ញុំមិនសូវបានចាយលុយដូចពីមុនទៀតទេ លុយពីបាករកណាស់ ខ្ញុំខំរកលុយជួូយម្តាយ គាត់ក៏ខំរកលុយផងដើម្បីដោះបំណុលគេ ដើម្បីគេចចេញពីភាពក្រ ពួកយើងមិនក្រដល់ថ្នាក់អត់អ្វីញ៉ាំទេ តែយើងជំពាក់បំណុលគេច្រើន យើងត្រូវចាយរិះខាំ សន្សំសំចៃ ដើម្បីរត់ចេញពីវិបត្តិមួយនេះ យើងចង់បានជីវភាពប្រសើរជាងសព្វថ្ងៃ។

ចុងក្រោយនេះខ្ញុំមិនមានអ្វីសរសេរទៀតនោះទេ ព្រោះមិនមែនអ្នកពូកែតែងសេចក្តីផង តែអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន គឺចង់អោយអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយ លើកទឹកចិត្តខ្ញុំផងដើម្បី អោយខ្ញុំបានសកម្មក្នុងការបញ្ចេញអត្ថបទថ្មីៗ អ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងទេខ្ញុំខ្ចីលណាស់ ចង់អោយអ្នកទាំងអស់គ្នាគាំទ្រ ចង់ឃើញមានអ្នកអាន :-D ខ្ញុំដឹងថាមិនសូវមានអ្នកអានទេ ព្រោះខ្ញុំគ្រាន់តែសរសេរទុកក្នុង Blogger ហើយក៏មិនចង់ចែកចាយទៅណាដែរ គឺមានតែអ្នកដែលសំណាងទេទើបបានមកដល់ទីនេះ។ លាហើយអ្នកទាំងអស់គ្នាជួបគ្នាថ្ងៃក្រោយទៀត រីករាយក្នុងពីធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្យ សូមជួបតែសំណាងល្អ៕

ហាងរបស់ខ្ញុំ

Chhay Sam Ol Dara 11:08 PM កំណត់ហេតុខ្ញុំ , កំសត់ 0 Comments

សួស្តីអ្នកទាំងអស់គ្នា ថ្ងៃនេះបានមកសរសេរអត្ថបទៀតហើយ ហើយមានតែរឿងដដែលទេ មិនមានរឿងអ្វីថ្មីឡើយ។ អ្នកទាំងអស់គ្នាដែលធ្លាប់អានអត្ថបទរបស់ខ្ញុំមានធ្លាប់ឆ្ងល់ទេ ហេតុអ្វីពេលដែលខ្ញុំសរសេរអត្ថបទម្តងៗ ជាពេលដែលលក់មិនដាច់អ៊ីចឹង តើសព្វថ្ងៃខ្ញុំរកស៊ីអ្វី រកស៊ីរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ ដូច្នេះហើយ ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់សរសេរ អំពីហាងរបស់ខ្ញុំ ចង់អោយអ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងថា ខ្ញុំបរាជ័យប៉ុណ្ណា។
ឥលូវខ្ញុំចាប់ផ្តើមនិទានហើយណា កាលពីអំឡុងឆ្នាំ90ជាងម្តាយខ្ញុំជាអ្នកលក់អីវ៉ាន់ក្មេងលេង (Toy) រហូតមកដល់ឆ្នាំ2000 គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរមករស់នៅឯទីរួមខេត្តពោធិ៍សាត់ គាត់ចាប់ផ្តើមជាមួយអាជីបជាអ្នកលក់អាហារពេលព្រឹក ដែលភាគច្រើនគេលក់បានសាច់ជ្រូ សាច់មាន់ កាហ្វេ អីហ្នឹងបន្ទាប់មកដោយឃើញថាវាមិនសូវជាកាក់កប គាត់ប្តូរមកបើកជាកន្លែងលេងបុកបីយ៉ា (Pool) ដែលកាលមុនរបសនេះជារបរស្របច្បាប់នៅឡើងទេ ។ លុះក្រោយមកយើងបានប្តូរទីតាំងមកបើកហាងនិយាយទូរសព្ទ ដែលកាលសម័យមុនការនិយាយ
មានតំលៃថ្លៃម្នាក់ៗមិនទាន់មាលទ្ធភាពទិញប្រើផ្ទាល់ខ្លួន យូរៗទៅយើងក៏វិវឌ្ឍន៍មកជាហាងលក់ទូរសព្ទ ប៉ុន្តែពេលនោះមិនទទួលជោគជ័យទេ ដោយសារតែយើងមិនហ៊ានទទួលទិញទូរសព្ទមួយទឹកចូលវិញ ហើយយើងភាគច្រើនលក់តែទូរសព្ទចិន រហូតមកដល់ឆ្នាំ2016 ទើបយើងចាប់ផ្តើមលក់នៅផលិតផលថ្មីៗដែលមានគុណភាពខ្ពស់ ដូចជា Apple Samsung Huawei Oppo ជាដើម។ ការលក់សព្វថ្ងៃមិនជាជោគជ័យច្រើនទេ តែវាជោគជ័យជាងពីអតីតកាលដ៏ជូរចត់របស់យើង ដែលកាលពីអតីតកាលយើងលក់បង់តែការប្រាក់មិនចង់គ្រប់ផង។ ហេតុផលខាងលើនេះហើយដែលធ្វើអោយគ្រួសារយើងធ្លាក់ក្នុងវិបត្តសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់បែបនេះ ម៉ាក់មួយថ្ងៃៗមិនដែលសប្បាយចិត្តទេ ព្រោះការលក់មិនបានចំណូលគ្រប់គ្រាន់ ព្រោះការលក់របស់ដែលមានគុណភាពមិនល្អមិនអាចអោយយើងចំណេញខ្ពស់បានទេ ព្រោះវាប្រើប្រាស់មិនបានយូរ ជួនកាលមិនទាន់បានលក់ផង ខូចបាត់ទៅហើយ បើខូចមានន័យថាខាត តើយើងទៅរកប្រាក់ចំណេញមកពីណាទៅ។ មួយទៀតវិញនោះគឺហាងយើងកាលពីមុនមិនមានលក់ គ្រឿងបន្ទាប់បន្សំផ្សេងៗទេ (Accessories) ដែលមានដូចជាឆ្នាំសាក កាស និងគ្រើងផ្សេងៗទៀត រហូតមកដល់ឆ្នាំ 2013 ទើបយើងចាប់ផ្តើមលក់ Smart Phone និងកាត់បន្ថយនៅការលក់ទូរសព្ទចិន ។ ការផ្លាស់ប្តូរមកលក់ Smart Phone កាលនោះក៏មិនបានអោយយើងទទួលនៅប្រាក់ចំណេញច្រើនដែរ ព្រោះទូរសព្ទដែលយើងលក់ពេលនោះជាប្រភេទពពួក តំឡើងថ្មី (Refurbished Phone) ដែលមាននៃថាទូរសព្ទគឺត្រូវបានជួសជុលហើយដាក់លក់សារជាថ្មី តែវាមិនមែនជួសជុលដោយក្រុមហ៊ុនទេ គឺវាជួសជុលតំឡើងសំបកថ្មី ដោយហាងដែលបាននាំចូល ចឹងហើយគុណភាពវាមិនសូវជាល្អប៉ុន្មានទេ វាក៏មិនខុសពីទូរសព្ទរបស់ចិនដែរ ការលក់បែបនេះវាបានបន្តមកដល់ ចុងឆ្នាំ 2016 ដោយមើលឃើញថាស្ថិតិការលក់របស់យើងមានការកើនឡើងនោះ ពួកយើងបានពិភាក្សាគ្នាដើម្បីខ្ចីលុយធនាគាមកបន្ថែមនៅដើមទុន ពេលនេះហើយដែលជីវិតយើងបានផ្លាស់ប្តូរតែវាមិនបានផ្លាស់ប្តូរច្រើនទេ តែវាល្អជាកាលពីមុនដែលយើងរកលុយបង់ការប្រាក់មិនចង់គ្រប់ បានប្តូរមកជាបង់ទាំងដើមនិងការគ្រប់សម្រាប់ខែនីមួយៗ។ លទ្ធនេះបើយើងមើលទៅវាល្អវាធ្វើអោយយើងមានអារម្មណ៍ធូស្បើយជាងមុន តែបើយើងសំលឹងមើលទៅពេលអនាគតវិញវាមិនល្អទេ ព្រោះថាយើងរកមកបង់តែធនាគាមិនមានសល់ដើម្បីពង្រីកហាងនិងការជួសជុលហាងឡើង ហេតុដែលខ្ញុំនិយាយដូចនេះព្រោះហាងរបស់គេបានរីកធំធាត់អស់ហើយ មានតែហាងខ្ញុំទេដែលរកប្រាក់មបានត្រឹមតែដោះស្រាយវិបត្តិគ្រួសារ។ តែយ៉ាងណាក៏វាល្អដែរ តែខ្ញុំមិនចង់ល្អត្រឹមនេះឡើយខ្ញុំចង់ល្អជាងនេះ ខ្ញុំចង់មានអតិថិជនច្រើនជាងនេះ ដូចនេះហើយខ្ញុំត្រូវតែខំប្រឹង ដើម្បីគ្រួសារខ្ញុំ។
ជាចុងបញ្ចប់ ខ្ញុំមានតែពាក្យថា ខ្ញុំសូមអរគុណអតិថិជនទាំងអស់គ្នាដែលតែងតែគាំទ្រហាងខ្ញុំតាំងដើមមក បើគ្នាអ្នកទាំងអស់គ្នាទេ ហាងរបស់ខ្ញុំមិនអាចរស់បានមកដល់ថ្ងៃនេះទេ ប្រហែលជាក្ស័យធុនបាត់ទៅហើយ។ ហេតុផលដែលយើងសម្រេចជោគជ័យមានដល់ថ្ងៃនេះគឺមកពីការហ៊ានប្រថុយ ដើម្បីទទួលបាននៅលទ្ធផល។ ម្តាយខ្ញុំជាអ្នកដែលខ្លាចនិងមិនចង់ខ្ចីលុយធនាគាឡើយ តែបើពេលនោះយើងមិនហ៊ានសាកល្បង យើងក៏មិនបានលទ្ធផលអ្វីដែរ។ ចុងក្រោយខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាត្រូវតែហ៊ាន ប្រថុយ ហ៊ានសាកល្បងគំនិតថ្មីៗ ប៉ុន្តែអ្នកទាំងអស់គ្នាត្រូវសាកល្បងអោយបានច្បាស់ ដើម្បីអោយការហ៊ានសាកល្បងរបស់យើងទទួលនៅលទ្ធផលវិជ្ជមាន៕